பயணப்பட்டோம்

புது வருஷப்பிறப்புக் கொண்டாட்டங்களெல்லாம் முடிவடைந்து மறு நாள் ஒரு மினி-தீர்த்த யாத்திரைக்குத் தயாரானோம். காஞ்சிபுரமும் பாண்டிச்சேரியும் போய் வருவது தான் பிளான். ரொம்ப நாட்களாக போகணும் போகணும் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்து இப்போது தான் போவதற்கு நேரம் காலம் எல்லாம் அமைந்தது. வெள்ளிக் கிழமை ஒரு நாள் மட்டும் விடுமுறையெடுத்தால் நான்கு நாட்கள் தொடர்ச்சியாக விடுமுறை என்பதால், ஊரில் நிறைய பேர் தங்களது சொந்த ஊருக்குப் போய்விட்டனர். அதனால் ரயிலில் தத்கால் கற்காலென யார் காலில் விழுந்தாலும் டிக்கட் கிடைக்கப் போவதில்லை. அதனால், காரிலேயே போகலாம் என்று முடிவானது.

பெங்களூர் சென்னை சாலையில் கார் செலுத்துவது ஓர் தனி இன்பம் தான். அமெரிக்காவில் கூட 70 மைல் வேகத்துக்கு மேல் போக முடியாது, ஆனால் நம்மூரில் 140 கி.மி. வேகத்தில் கூடப் போகலாம், அப்படி இருக்கிறது, பெங்களூர் சென்னை நால்வழிப் பாதை. என்ன 75 கிலோமீட்டருக்கு டோல் கேட் என்ற பெயரில் வழிப்பறைக் கொள்ளையடிக்கிறார்கள்.

காலை 5 மணிக்கே கிளம்பணும் என்று நினைத்தாலும், பெங்களூர் குளிராலும் பனியினாலும் 6.30 மணிக்குத் தான் கிளம்ப முடிந்தது. காஞ்சிபுரத்தில் சங்கர மடம், காமாட்சியம்மன் கோவில், குமரகோட்டம், ஏகாம்பரேஸ்வரர் கோவிலுக்கெல்லாம் போய்விட்டு, இரவு மடத்திலேயே சாப்பாடு. சிம்பிளாக இருந்தாலும் சுவையாக இருந்தது.

மறு நாள் காலை 4 மணிக்கெல்லாம் மார்கழி மாத பூஜைக்கு வரும்படி இளைய சுவாமிகளே சொல்லிவிட்டதால் மறுநாள் காலை 3 மணிக்கெல்லாம் எழுந்து 4.15 மணிக்கெல்லாம் மடத்தில் ஆஜர். மடத்திலும் நேரம் துல்லியமாகக் கடைபிட்க்கிறார்கள். அரசியல் கூட்டம் போலல்லாமல், 4.20’க்கு தனுர் மாத பூஜை ஆரம்பம். காலை வேளையில் கஜ பூஜை கோ பூஜையெல்லாம் பார்க்க முடிந்தது. ஆனால் இது எதையும் படம் பிடிக்க முடியவில்லை. அது ஏன் மடம், கோவில் மாதிரி இடங்களில் புகைப் படம் எடுக்கக் கூடாது என்று கட்டுப்பாடு விதி வைத்திருக்கிறார்களோ தெரியவில்லை. சுவாமி சிலையப் படம் பிடித்தால் அருள் குறைந்து விடுமா? எங்கள் ஊர் தெருக் கோயிலில் சுவாமியைப் படம் பிடிக்கலாம். எந்தக் கட்டுப்பாடும் கிடையாது. கொஞ்சம் பிரசித்தி பெற்ற கோவிலில் தான் இந்த மாதிரி கெடுபிடிகளெல்லாம்.

காலை பூஜை முடிந்த பிறகு, பிரசாதமாக சுடச் சுட வெண் பொங்கல். கூட சட்னியும் கொடுத்திருந்தால் வெகு ஜோராக இருந்திருக்கும். இல்லாதிருந்தாலும் நன்றாகவே இருந்தது. காலை 8.30 மணிக்கு வரதராஜ பெருமாள் கோவில். கோவில் தான் எவ்வளவு அழகு? கோவில் சுவரெங்கும் கல்வெட்டுக்களாக செதுக்கித் தள்ளியிருக்கிறார்கள். சரித்திரம் பயிலும் மாணவர்கள் இந்தக் கோயிலில் இருக்கும் கல்வெட்டுக்களைப் படித்து ஆராய்ச்சி செய்யலாம். சரித்திரம் பயிலும் மாணவர்கள் இருக்கிறார்களா என்ன?

இந்தக் கோயிலில் பெருமாள் மாடியில் இருக்கிறார். படியேறிப் போவதற்குள் மேல் மூச்சு கீழ் மூச்சு வாங்க ஆரம்பித்து விட்டது. எனக்கில்லை, எங்கம்மாவுக்கு. ஆனால் இந்தக் கோவிலிலுள்ள இன்னொரு கட்டுப்பாடு மனதை நெருடச் செய்தது. உள் பிரஹாரத்தினுள் ஹிந்துக்கள் அல்லாதவர்கள் நுழையக் கூடாது என்று பலகை வைத்திருக்கிறார்கள். கடவுள் என்பவர் எல்லோருக்கும் பொதுவானவர் என்றான பிறகு ஹிந்துவென்ன முஸ்லீமென்ன கிறிஸ்தவர்களென்ன? இல்லை, ஹிந்து அல்லாதவர்களுக்கு அருள் பாலிக்க மாட்டேனென்று பெருமாள் திரும்பி உட்கார்ந்து கொள்ளப் போகிறாரா?

ஒரு வழியாக வரதராஜ பெருமாளை சேவித்து விட்டு பாண்டிச்சேரி நோக்கிப் பயணப்பட்டோம். செங்கல்பட்டு வரை காரை செலுத்துவது ஒரு சவாலாக இருந்தது. ஒரு குழியில் கார் இருக்க ஸ்டியரிங்கை வேறு பக்கம் திருப்பினால் அங்கே இன்னொரு குழி. செங்கல்பட்டிலிருந்து திண்டிவனம் வரை மீண்டும் நால்வழிப்பாதை. ஆனால் நம்மூர் லாரிக் காரர்களை நம்ப முடியாது. எந்த சமயத்தில் ராங்க் சைடில் வருவார்கள் என்று சொல்ல முடியாது.

12.30’க்குப் பாண்டிச்சேரி. என்னமோ பாண்டிச்சேரியில் தெருக்களெல்லாம் சீராக நேராகவும் குறுக்காகவும் தான் இருக்கும் என்றெல்லாம் கேள்விப்பட்டிருந்தேன். ஆனால் அப்படியெல்லாம் ஒன்றும் இல்லை. கடற்கறை அருகிலுள்ள ஒரு சதுர கிலோமீட்டர் இடம் மட்டும் தான் இப்படி இருக்கிறது. மற்ற இடங்களெல்லாம் சுமாராகத்தான் இருக்கிறது.

நிறைய இடங்களில் BAR என்று கொட்டக் கொட்ட எழுத்துக்களில் எழுதி வைத்திருக்கிறார்கள்.





நிறைய அயல் நாட்டவர்கள் அலைகிறார்கள். ஃப்ரென்சு மற்றும்
ஐரோப்பிய கொடிகள் பறக்கின்றன.










தெருப் பெயர்களெல்லாம் ஃப்ரென்சு மொழியில்
வித்தியாசமாக
இருக்கின்றன.






அந்தக் காலத்து லேடீஸ் சைக்கிளெல்லாம் பார்க்க முடிகிறது.



ஆரோபிந்தோ ஆஷ்ரமத்தில் தங்கி நிறைய சேவை செய்கிறார்கள்.ஆரோவில் போகணும் என்ற ஆசை மட்டும் நிறைவேற வில்லை. அடுத்த முறை போகும் போது கண்டிப்பாகப் போகணும். ஆனால் நிறைய கெடுபிடிகள் இருக்கின்றனவாம். அரவிந்தர் எழுதிய நான்கைந்து புத்தகங்கள் வாங்கினேன்.

காருக்குப் பெட்ரோல் போடுவதற்குப் போனால் லிட்டர் 43’ஏ ருபாய் தானாம். இவ்வளவு மலிவாக இருக்கும் என்று தெரிந்திருந்தால், கூட ஒரு கேன் கொண்டு போய் ரொப்பிக் கொண்டு வந்திருக்கலாம். பெட்ரோலே இவ்வளவு மலிவா இருக்கே, மற்ற சரக்கெல்லாம் எவ்வளவு மலிவாக இருக்கும். சும்மாவா விடலைப் பசங்க, வீக்கெண்டுன்னா பாண்டிச்சேரிக்கு ஓடறாங்க!

ஈ.சி.ஆர் ரோட் பிடித்து சென்னைக்கு வந்து மறு நாள் மதியம் கிளம்பி ஒரு வழியாக பெங்களூர் வந்து சேர்ந்தோம்.