ஹம் ஹோங்கே காம்யாப்

இந்த வருடத்தில் எப்படியாவது என் உடம்பு எடையைக் குறைப்பது என்ற தீர்மானத்தை, என்ன தான் காயத்ரி என் சம்மதமேயில்லாமல் அவளாக நிறைவேற்றிக் கொண்டாலும், நானே கோதாவில் இறங்கலாம் என்ற முடிவுக்கு வந்தேன். என்ன தடை வந்தாலும் சரி, அடுத்த மூன்று மாதங்களில் இவ்வளவு எடை குறைத்திருக்க வேண்டும், இடுப்பு சுற்றளவு இவ்வளவு இருக்கணும் என்று எனக்கு நானே quarterly target செய்து கொண்டேன்.

நமக்கெல்லாம் நோகாமல் நூல் நூற்பது தான் பிடித்த விஷயம். இணையத்திலுள்ள வலைத்தளங்களில் ஒருமித்தமாக எல்லாரும் சொல்லும் முதல் விஷயம், வாயைக் கட்டுவடு தான். கொஞ்சம் கஷ்டமான விஷயம் தானென்றாலும், வேறு வழியில்லை. சரி இன்றிலிருந்து எண்ணெய்ப் பண்டங்கள், இனிப்பு வகைகளுக்குத் தடா, ஜன்க் உட்பொருள்களை கண் கொண்டே பார்க்கக் கூடாது, சாக்லேட் பிஸ்கட்டெல்லாம், ம்ஹூம் அந்தத் திசையிலேயே இருக்குக்கூடாது என்று சங்கல்பம் எடுத்தாயிற்று.

காலையில் ஓட்ஸ் கஞ்சி, மதியம் இரண்டு சப்பாத்தி ஒரு குவளை மோர் சாதம், மாலையில் ஏதாவது ஜூஸ், இரவில் இரண்டே இரண்டு சப்பாத்தி என diet அட்டவணையும் தயாராயி்ற்று. காயத்ரியிடமும் இதை சொல்லியாச்சு. “மறுநாளிலிருந்து இதைத் தவிர வேறெதுவும் கொடுக்காதே” என்று கண்டிப்பாகச் சொல்லி விட்டேன்.

ஆனால் காயத்ரி போட்டுக் கொடுக்கும் ஓட்ஸ் கஞ்சி, கஞ்சியாக இல்லாமல் ஓட்ஸ் பாயாசமாக இருப்பதால், ஒரு டம்ளரோடு எப்படி நிறுத்திக் கொள்ள? காயத்ரி ஒரு இருபத்தியோறாம் நூற்றாண்டு “சுடிதாரணிந்த சாவித்ரி”; பதி பக்தி ஜாஸ்தி. போனால் போகட்டும் என்று பரிதாபப் பட்டு, இன்னொரு டம்ளரும் கொடுப்பாள். அதிலே இரண்டு மூன்று பாதாமும் முந்திரியும் சேர்த்துப் போட்டுக் கொடுப்பதால் இன்னொரு டம்ளர் ஓட்ஸ் கஞ்சி, சாரி பாயாசம் உள்ளே ஸ்வாஹா.

மதியம் டிஃபன் பாக்ஸைத் திறந்தால், இரண்டுக்குப் பதிலாக நாலு சப்பாத்தி, சாம்பார் சாதம், மோருக்குப் பதிலாக தயிர் விட்டு குழையக் குழைய தயிர் சாதமும் இருக்கும். இந்த பாழாப் போற ஆஃபீஸ் கேண்டீன்ல அன்னிக்குன்னு பார்த்து பன்னீர் பட்டர் மசாலாவும் செய்திருப்பார்கள். இந்த நாக்கு, தவளை நாக்கு போல் நீண்டு போய் விடும். லன்ச் diet program'உம் அவுட்.

ஆஃபீஸில் டீ குடிக்கப் போனால், அருகே Bourbon பிஸ்கட்டும் வைத்திருந்தால், மேனகையைக் கண்ட விசுவாமித்திரர் போல் மனம் அல்லாடுகிறது. சரி இன்னிக்கு மட்டும் போனால் போறது என்று ஒன்றே ஒன்று மட்டும் எடுத்துக் கொள்ள முடிகிறதா. கை ஆடொமேடிக்காக இரண்டு மூன்றை அள்ளிக் கொள்கிறது. இந்த லக்‌ஷணத்துல யாராவாது பிறந்த நாள் வேற கொண்டாடி சாக்லேட் கேக்கேல்லாம் கொடுத்தால் எப்படி மறுக்க? அது நாகரீகமாகாதே!

சரி ராத்திரியாவது இரண்டு சப்பாத்திகள் மட்டும் போதும் என்று நிறுத்தினால், காயத்ரி செய்திருக்கும் சப்ஜி, “இரண்டோடு நிறுத்திக் கொள்வதா” என்று என்னை முறைத்துப் பார்ப்பது போல் இருக்கிறது. அதனால் கூட இரண்டு மூன்று போட்டுக் கொள்ள வேண்டியதாப் போறது.

சரி தான், இந்த நாக்கை அடக்கும் விஷயம் விவகாரமாகப் போவதால், அடுத்த நடவடிக்கை என்ன யோசித்த போது தான் ஐடியா வந்தது, யோகா. சில வருடங்களுக்கு முன் கற்றுக் கொண்ட யோகாசனங்களை செய்து உடம்பைக் குறைக்கலாம் என்று அதிகாலையில் எழுந்து யோகா செய்ய ஆயத்தமானேன். ரொம்ப யத்தினப் பட்டு தலை கீழாக சிரசாசனம் செய்கையில், கைக்கடியில் ஏதோ கடித்துத் தொலைக்க அப்படியே, மாட்டு வண்டி குடை சாய்வது போல் கட்டிலுக்கும் சுவருக்கும் இடையே இருக்கும் இடுக்கில் விழுந்து தொலைக்க, சிரசாசனம், குண்டக்கா மண்டக்காசனம் ஆனது. எந்த நி்லையில் விழுந்திருக்கிறேன் என்று அறிந்து கொள்வதற்கே பத்து விநாடிகள் ஆகிவிட்டது.

சத்தம் கேட்டு அடிபிடித்து ஓடி வந்தாள் காயத்ரி. அங்குமிங்கும் நோட்டமிட்டு விட்டு, “அப்பாடா, எங்கப்பா வாங்கிக் கொடுத்த கட்டிலுக்கு ஒண்ணும் ஆகலை”ன்னு சொல்லிட்டு போயிட்டாள், கலியுலக சீதை.

ஒரு மாதிரி எழுந்த பிறகு தான் தெரிந்த கழுத்தில் ஆண்டவன் பொறுத்தியிருந்த swivel போன்ற தசைகள் 45 டிகிரிக்கு மேல் சுழல மறுக்கிறது. “அடிப்பாவி புருஷன் இங்கே அடிமைப் பெண் எம்.ஜி.ஆர் மாதிரி நிற்கிறேன். அப்பா வாங்கிக் கொடுத்த கட்டிலுக்கு என்ன ஆயிருக்குன்னு பார்க்கறியேன்னு” சொன்னா காதிலேயே வாங்கிக்கவில்லை. அடுத்த நாளிலிருந்து யோகாவுக்கு காலவரையற்ற ஓய்வு கொடுத்தாயிற்று.

சரி, அடுத்த வழி தான் என்ன என்று யோசித்த போது தான், ஆஃபீஸிலே நான் எட்டிக் கூடப் பார்க்காத ஒரு இடம் ஞாபகம் வந்தது. அது தான் ஆஃபீஸிலுள்ள ஜிம். என்ன அதிசயம், அது முற்றிலும் இலவசமாம். இந்த டம்பெல்ஸ், பஸ்கி, வெயிட்டெல்லாம் தூக்கிவிட்டு திடு திப்பென விட்டுட்டா, நரம்புத் தளர்ச்சி ஏற்பட்டு விடுமாம். ஒரு நலம் விரும்பி சொன்னார். அதனால் இந்த விஷப் பயிற்சி கொண்ட உடற்பயிற்சியெல்லாம் வேண்டாம். Tread Mill மற்றும் சைக்கிள் ஓட்டலாம் என்று முடிவு செய்தால், இவ்விரண்டையும் உபயோகிக்க ஒரு நீண்ட பெரிய கியூ. “பேசும் பட”த்தில் காலைக் கடன் கழிக்க ஒரு கி்யூ நின்றிருக்குமே, அது போல் ஒரு கியூ. திருப்பதியில் கால் கடுக்க நின்று சுவாமியை தரிசித்தால் புண்ணியமாகப் போகும். இங்கு நின்றால் முட்டு வலி தான் மிச்சம்.

அப்படியே எல்லோரும் ஓடித் தேய்த்த பிறகு அதன் மீதேறினால், “Excuseme, I have already booked this slot" என்கி்றது பின்னாலிலிருந்து ஒரு குரல். ஏதேது, விட்டால் ஆஃபீஸ் இண்ட்ரா நெட்டில் இதற்காகவெல்லாம் புக்கிங்க் ஆரம்பித்து விடுவார்கள் போலிருக்கே. அப்படியே, எல்லோரும் ஓடி முடித்த பிறகு ஏறினால், சுவிட்சைத் தட்டியதுமே, ஓடிக் கொண்டிருந்த இயந்திரம் தானாக அணைந்து கொள்கிறது. என்னவென்று பார்த்தால் இவ்வளவு பேர் இவ்வளவு நேரம் ஓடியதில் சூடாகஒ விட்டதாம் மோட்டார். ஒரு அரை மணி நேரம் அதற்கு ரெஸ்ட் கொடுக்க வேண்டும் என்கிறார்கள். ஜிம் உபயோகிக்கும் எண்ணமே போய் விட்டது.

இவங்க என்னடா எனக்கு ஓடுவதற்கு ஸ்லாட் கொடுப்பது, நானே அதிகாலயில் கோழி கூவுவதற்கு முன்னாடியே எழுந்து ஜாகிங்க் போகலாம் என்றால், பெங்களூர் குளிர் யாரை எழுந்திருக்க விடுகிறது. அப்படியே எழுந்து மஃப்ளர், குல்லாய், மங்கி கேப் எல்லாம் போட்டுக் கொண்டு ஓடினால் தெருவில் அலையும் நாய்கள் பயமுறுத்துகின்றன. அவை ஏதாவது மிரண்டு போய் என்னைத் துரத்த ஆரம்பித்து விட்டால்?

ஆக சூர்யா போல் இல்லாவிட்டாலும் ஒரு மாதவன் மாதிரியாவது உடம்பை மாற்ற இது வரை மேற்கண்ட முயற்சிகள் அனைத்தும் ஃபிளாப். ஆனாலும் மனம் தளர்ந்து விட வில்லை நான். இது நான் ஏற்றிருக்குமோர் வேள்வி. ஒரு நாள் வெற்றி பெருவேன்.

ஹம் ஹோங்கே காம்யாப்

ஹம் ஹோங்கே காம்யாப், ஏக் தின்

மன் மேம் ஹை விஷ்வாஸ்

பூராஹை விஷ்வாஸ்

ஹம் ஹோங்கே காம்யாப் ஏக் தின்

என்ற ஹிந்தி பாடலை அடிக்கடி முணுமுணுத்துக் கொண்டு என்னை போடிவேட் செய்து கொள்கிறேன். எனக்காகவே இந்த மாதிரிப் பாடல்களை எழுதியிருக்கிறார்களோ??