நான்(உம்) கடவுள்

ஒரு வழியா நானும், “நான் கடவுள்” பார்த்தாச்சு. ஆரம்பிச்சுட்டான்யா இவனும் ஒரு விமர்சனத்தை என்று நினைத்து, மூடிவிட வேண்டாம். படம் எப்படி இருந்தது, என்று சொல்வதை விட, படம் பார்த்த போதும் பார்த்த பிறகும் நான் எப்படி இருந்தேன் என்பதைத் தான் சொல்லப் போகிறேன். அதனால், தைரியமாகப் படிக்கலாம். எனக்கொரு சந்தேகம், வேதத்தில் அஹம் பிரஹ்மாஸ்மி, அதாவது நான் கடவுள் என்று சொல்லப் பட்டிருக்கா, அல்ல்து, பிரம்மைவா அஹமஸ்மி, அதாவது நானும் கடவுள் என்று சொல்லப் பட்டிருக்கா?

“அசாவாதித்யோ பிரஹ்மா

பிரஹ்மைவா அஹமஸ்மி

பிரஹ்மைவா சத்யம்”

என்று தான் சந்தியா வந்தனத்தின் போது மந்திரம் வரும். அதாவது,

“எனக்குள் கடவுள் இருக்கிறான்;

நானும் ஒரு கடவுள்,

அதுவே சத்யம்”

இது தான் இந்த மந்திரத்தின் பொருள். அஹம் பிரஹ்ம்மாஸ்மி என்பதால் நான் கடவுள் என்று பெயர் வைத்தார்களா, இல்லை நான் கடவுள் என்ற பொருள் வர வேண்டும் என்பதற்காக மந்திரத்தையே மாற்றிவிட்டார்களா?? விஷயம் தெரிந்தவர்கள் யாராவது விளக்கினால் நல்லது.

ஒகே ஒகே, ரொம்ப philosophical’ஆ போறேனா? என்ன பண்ணறது, படம் பார்த்த பாதிப்பு இன்னும் தீரவில்லை.

படத்தில் வரும் பிச்சைக் காரர்களின் உலகம் இப்படித்தான் நிஜ வாழ்க்கையிலும் இப்படித் தான் இருக்குமா என்ற அச்சம் ஏற்படுகிறது. பிச்சை எடுப்பவர்களில் எத்தனை பேர் கட்டாயத்தின் பேரிலும் பயத்தாலும் பிச்சையெடுக்கிறார்களோ யாமறியேன். அதிலும் அந்த விஹாரமான முகம் கொண்ட ஆள், அப்பப்பா நினைத்தாலே குலை நடுங்குகிறது. நல்ல வேளை காயத்ரியைக் கூட்டிக் கொண்டு போகவில்லை.

அப்படி அவர்களை யாராவது கட்டாயப் படுத்தினாலோ, அவர்களுக்கு காவல்துறையும் உடந்தையாயிருப்பின், இவர்களை என்ன செய்தால் தகும். தர்மத்தைக் கட்டிக் காப்பவனே அதைத் தெரிந்தே அழித்தால், அவனுக்கு மரண தணடனை வழங்கவேண்டும், என்று மஹாபாரதத்தில் தருமர் சொல்கிறார். ஒரு போலீஸ்காரரே இப்படத்தில் காண்பிப்பது போல் நடந்து கொண்டால், அவனை கல்லாலேயே அடித்துக் கொன்று விட வேண்டும் என்று ஆத்திரம் வருகிறது. பிச்சைக் காரர்கள் மேல் பரிதாபப் பட்டு ஒன்றோ இரண்டோ கொடுப்பது கூட, இந்த மாதிரி தாதாக்களுக்குத் தான் போகிறது என்று எண்ணும் போது, பிச்சை போடும் எண்ணமே போய்விடுகிறது.

நேற்று மதியம் Fox History'யில் கௌதம புத்தரின் வாழ்க்கை வரலாற்றுப் படம் காண்பித்தார்கள். ஒரு இளவரசன் மக்களின் கஷ்டங்களுக்குக் கான காரணத்தைத் தேடியலைந்து தவம் செய்து, கடைசியில் இதுவே வாழ்க்கை என்ற தெளிவு பெறுகிறார். அப்படிப் பட்ட கௌதம புத்தரையே நிலை குலைய வைத்துவிடும், இப்படத்தில் பிச்சைக் காரர்கள் படும் அவஸ்தைக் காட்சிகள்.

படத்தின் கதாநாயகன் என்னைப் பொறுத்வரை இளையராஜா தான். ஏ.ஆர். ரஹ்மான் கோல்டன் குளோப் விருது வாங்கினால் என்ன? ராஜாவுக்கு முன்னால் நிறக் முடியாது. பாட்டானாலும் சரி, பின்னணி இசையானாலும் சரி, கலக்கியிருக்கிறார் மனுஷன். இந்தப் பாழாப்போற ஆங்கிலத் திரையுலகுக்கு இந்த மாதிரியான் இசையெல்லாம் காதில் விழாது. நல்ல வேளை, இந்தப் படத்தில் பாடல் எதையும் இளையராஜா உணற்சி மிகுதியால் தாமே பாடவில்லை. இசையமைப்பதோடு நிறுத்திக் கொண்டது பாராட்டத்தக்கது.

இரண்டு மணி நேரத்துக்கு மேலாக ஆடாமல் அசையாமல் முதல் முறையாகப் படம் பார்த்திருக்கிறேன். தியேட்டரை விட்டு வெளியே வந்தும், மனம் ரொம்ப கனமாக இருந்தது, இன்னும் இருக்கிறது.